Dit is het vervolg op de cache pagina.
Die nacht, bovenop de heuvel, veranderde mijn leven. De Grote Stenen kwamen dichterbij, gevolgd door kleinere stenen, ronde, dikke, dun.. “Waar komen al deze stenen opeens vandaan!?”, dacht ik.
Snel ging ik achter de oude man staan, er was iets aan deze man.. niet alleen kon deze man stenen laten dansen, maar zijn stem.. Zo’n jonge stem kende ik alleen van mijn vriendjes.. Mijn vader en mijn opa hadden een veel zwaardere stem en die waren bij lange na niet zo oud als deze man.
De stenen dansenden in cirkels om ons heen. Ik zag een kleinere rode steen moeite hebben om het ritme aan te houden. Ik liep er naartoe en raapte ‘m op.
Plots, werd alles stil. De stenen bleven stil staan en waarom is de man opgehouden met zingen? Ik draaide mij om en keek naar de plek waar de oude man voorheen stond te zingen. weg.
Zo veel vragen spookte door mijn hoofd.
“Droom ik? Heb ik mij dit allemaal verbeeld? Waar is de oude man gebleven?”, ik zakte in elkaar op de grond.
Van de wegebbende adrenaline, vermoeidheid, verdriet, wie zal het zeggen, liet ik een traan gaan.
Opeens zag ik een rode gloed vanuit mijn handen komen, het was de kleine steen!
“Dit was helemaal geen droom!”. Ik rende terug naar huis, legde te steen onder mijn kussen en mijn hoofd rustend erboven op. “Deze nacht is heel bijzonder en ik weet zeker dat ik de mysterieuze man weer zal zien”.
“BRRRIIIITTTAAAAAAA, WAAAAAAAR BLIJF JEEEEE?”. Ik schrok wakker, “het is Summer Solitice!”. Zo snel ik kon, trok ik mijn paarse jurk aan, griste de rode steen onder mijn kussen vandaan en rende naar buiten. Al mijn vriendjes stonden al op mij te wachten. Ze waren er eindelijk weer! Clarence, en Ewan stonden voor het huis en als een groepsknuffel begonnen we in rondjes te springen en te juichen. “He, komt Arthur vandaag ook?”, vroeg ik aan Ewan. “Arthur is de heuvel opgerend met de tweeling. Er staan opeens Grote Stenen. De hele omgeving praat erover!”. Ik keek richting de heuvel en besefte wat er vannacht gebeurd was, maar durfde niemand iets te zeggen.
Bovenaan de heuvel zag ik dat de tweeling op elkaars schouders stonden, Arthur stond bovenaan. “Kijk eens, Britta. Deze stenen zijn groter dan wij 3 bij elkaar!”, schreeuwde Arthur. Lachend rende ik snel naar boven toe. Arthur sprong naar beneden, gevolgd door Dillan en Flint.
Met z’n allen hebben wij die dag doorgebracht bij de stenen. Onderaan de heuvel, werd het eten verzorgd door de mensen uit de omgeving. Het was gezellig, maar toch hoopte ik vurig de oude man vanavond weer te zien. Mijn blik dwaalde af naar de zak in mijn jurk, een rood-paarse gloed.. Zonder te kijken gleed mijn hand in de zak en de voelde de steen. “Wat voelt hij warm”, dacht ik. Snel keek ik op naar de heuvel. Achter 1 van de Grote Stenen zag ik iets bewegen. Zonder ook maar iets te zeggen, snelde ik de heuvel op. “Wat ben ik blij om jou te zien, Britta” begon de man, “en ik zie dat je een vriendje meegenomen hebt!”. Ik keek achterom en zag dat Arthur achter mij aan kwam. “He oude vriend! Wat leuk om jou hier te zien”, zei Arthur. “Eensgelijk, Arthur! ik hoop dat jij je hebt vermaakt vandaag?”, zei de man. Ik was met stomheid geslagen.
Arthur stelde mij voor aan de man. “Britta, dit is mijn oude wijze vriend, Merlijn Ambrosius”. Arthur legde mij uit dat Merlijn zijn begeleider was. Hij was een grootmeester in het ontdekken en ontplooien van jouw sterkste capaciteiten. Arthur zou voorbestemd zijn om ons allen te beschermen, te leiden, mits hij de wijze lessen van Merlijn zou kunnen onthouden. “Grootmeester”, zei ik, “kunt u Arthur’s beweringen bewijzen?”. “Ja zeker, Lieve Britta. Maar ik denk dat je jouw ontdekking zelf kan doen”, zei Merlijn. “In jouw jurk zit een rode steen, is het niet? Deze steen is een edelsteen. Kan je raden wat het is?”. “ROBIJN”, schreeuwde ik. Waarom deed ik dat? waarom schreeuwde ik nou opeens? “hahaha, ja, de robijn bevat de levenskracht van het mystieke”, zei Arthur. “Betekent dat dat ik kan toveren?”. “Nee”, zei Merlijn.
“Om de mystieke krachten te ontwaken, zal je eerst de code moeten kraken.
Mensen leren van kleins af aan, zodat zij er later niet bij stil hoeven staan.
De langste weg, een cirkel is rond, hoe krijg je een steen toch van de grond?
Ga naar het groen, de natuur heeft ook wetten, leer daar wat de mensen kennen.
Archimedes zal jou begeleiden, de oud meesters zullen jou onderwijzen, bij het einde zal ik jou inwijden”